Ημέρα χαράς, γιορτής και εκδηλώσεων για το χωριό που τιμά τη μνήμη της Θεοτόκου.
Εορτή ταυτισμένη με το πανηγύρι στο χωριό.
Το γεγονός αυτό τις προηγούμενες δεκαετίες και κυρίως στα τέλη της δεκαετίας του 80' και τα μέσα της δεκαετίας του 90' ήταν αυτό που περίμεναν οι κάτοικοι της Κοινότητας σχεδόν όλο το χρόνο.
Ήταν μια όαση ,με στιγμές ξεγνοιασιάς και μια ευκαιρία για διασκέδαση στη σκληρή και κοπιαστική καθημερινότητα που ζούσαν οι Καινουργιώτες(κυρίως οι καπνοπαραγωγοί)
Οι κάτοικοι του Καινουργίου γνωρίζονταν με τους κατοίκους των άλλων χωριών και μέσω των πανηγυριών.
Συνήθως τέλη Αυγούστου τελείωναν τα "Θέστια"και μερικές ημέρες μετά το χωριό φορούσε τα εορταστικά του που διαρκούσαν περίπου μια εβδομάδα.
Συνήθως τέλη Αυγούστου τελείωναν τα "Θέστια"και μερικές ημέρες μετά το χωριό φορούσε τα εορταστικά του που διαρκούσαν περίπου μια εβδομάδα.
Στην πλατεία Καλφούντζου(πλέον) κυρίως στήνονταν το λουναπάρκ που μονοπωλούσε το ενδιαφέρον όλων, ενώ τα συγκρουόμενα («αμαξάκια»)ήταν ο πόθος των παιδιών.
Από νωρίς το απόγευμα που άνοιγε τις πόρτες του πλήθος παιδιών αλλά και μεγάλων περνούσαν από τον χώρο μέχρι αργά το βράδυ.
Και όσο πλησίαζε η ημέρα της γιορτής όλο και περισσότεροι πάγκοι με παιχνίδια,είδη σπιτιού,είδη προικός και ότι μπορούσε να στηθεί, υπήρχε κατά μήκος της ε.ο Αγρινίου Θέρμου.
Χιλιάδες πολίτες ντόπιοι αλλά και επισκέπτες "έλιωσαν"τακούνια στο πέρα δώθε της διαδρομής.
Μια διαδρομή που μύριζε ψητό,σουβλάκια,καλαμπόκι,μαλλί της γριάς και άλλες παραδοσιακές μυρωδιές.
Κάποιοι την έλεγαν και νυφοπάζαρο καθώς ήταν η διαδρομή που γίνονταν οι γνωριμίες νέων,έπεφταν οι πρώτες ματιές και οι πρώτες κουβέντες.
Στα δε στέκια του Καινουργίου και ειδικά στους τρεις από τους καλύτερους φυσικούς κήπους που υπήρξαν σε επίπεδο Αιτωλοακαρνανίας (κατά την γνώμη μου) γινόταν το αδιαχώρητο από την ώρα του καφέ μέχρι τα ξημερώματα.
Το Defacto,ο κήπος του Ρέππα και ο κήπος του Δρακόπουλου ήταν αδιασμφισβήτητα τα πιο in στέκια στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου που καθ'όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού επισκέπτονταν χιλιάδες πελάτες από όλη την Αιτωλοακαρνανία σχεδόν.
Και φυσικά το τριήμερο εκείνο που φιλοξενούσε τα ζωντανά πανηγύρια με "θρύλους" της Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.
Μετά τον Πανηγυρικό Εσπερινό και ανήμερα της εορτής χιλιάδες επισκέπτες συνέρρεαν και γλεντούσαν μέχρι νωρίς το πρωί,με σειρά προτεραιότητας για χορό και γλέντι,με μπόλικο ψητό ,φιάλες ποτών και μπύρες από το βαρέλι,χωρίς όρια.
Όλα αυτά με το πέρασμα των χρόνων ξεθώριασαν για διάφορους λόγους που δεν χρειάζονται ανάλυση,(άλλαξαν πάρα πολλά γενικά)και κάθε χρόνο οι εκδηλώσεις έχαναν την λάμψη τους και κατέγραφαν φθίνουσα πορεία.
Έτσι όσοι είχαμε την τύχη να ζήσουμε εκείνες τις ημέρες ,αναπολούμε την αθωότητα,την ξεγνοιασιά, τις χαιρετούρες, τα καλαμπούρια και πάνω απ' όλα τις μοναδικές εκείνες αναλλοίωτες και ζωντανές εικόνες.
Χρόνια πολλά και η "Χρυσοχεριά" να μας προστατεύει.
Επαμεινώνδας Κ.Ρεντίφης
Υ.Γ:Αν κάποιος-α διαθέτει φωτογραφίες από εκείνες τις μέρες,είναι ευπρόσδεκτες για δημοσίευση.
Ημερομηνία πρώτης δημοσίευσης 6-9-2017.
0 Σχόλια
Σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά δεν θα δημοσιεύονται!