>
Στο kainourgiopress δημοσιεύονται πέντε ακόμη ανέκδοτα ποιήματα για τον τόπο μας,που υπογράφει ως συγγραφέας τους"Ο Ντεμιώτης"...
Πρόκειται για τον...
Σπύρο Τσαλδάρη ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Καινούργιο, στις 17 Μαρτίου του 1928.
Οι γονείς του ήταν αγρότες προσφυγές από την Μικρά Ασία. Στα 18 του χρόνια έμαθε την τέχνη της Ραπτικής. Το 1969 μετανάστευσε στο Σικάγο όπου έζησε και εργάστηκε ως ράπτης. Είναι παντρεμένος έχει έναν γιο, έναν εγγονό και μια δισεγγονούλα.
Το 2008 επέστρεψε στην Ελλάδα.
Σήμερα ζει στην Χαλκίδα.
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Κυλάς ποτάμι μου κυλάς
χαίρεσαι σαν παιδάκι
γιατί ποτίζεις τα σπαρτά
με δροσερό νεράκι
ποτίζεις και τα όμορφα
λουλούδια που φυτρώνουν
και τα ζουλάπια τ’ άγρια
πίνουν και καμαρώνουν
Κυλάς ποτάμι μου κυλάς
ποτέ δεν κάνεις πίσω
εάν σε ρωτάνε ψέματα
δεν λες πως θα γυρίσω
μονάχο σου περήφανο
κατρακύλας ποτάμι
στέλνω κι εγώ τη μάνα μου
να πλύνει το χεράμι
Για να το στρώσει καθαρό
την Πασχάλια το γιόμα
να το’ χω εγώ ποτάμι μου
για φτωχικό μου στρώμα
Κυλάς ποτάμι μου κυλάς
κι ας σε πετροβολάνε
εσύ κακία δεν κρατάς
άλλοι την κουβαλάνε
Η ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ
Μια παπαρούνα κόκκινη
στο κάμπο καμαρώνει
και τραγουδώντας έλεγε
δεν σκιάζεται το χιόνι
και ο μενεξές στο πλάι της
καυτός γιομάτος νιάτα
όλο ευχές τις έδινε
χαρές να βρει στη στράτα
Τα χρόνια όμως πέρασαν
κι η παπαρούνα γέρνει
και ο βαρείας ξοπίσω του
σα σκλάβα του τη σέρνει
την πάει εδώ την πάει εκεί
σε αδιάβατη πορτούλα
και η παπαρούνα ξέχασε
τι έλεγε παιδούλα
Πάλι ξανά ο μενεξές
τα χέρια του απλώνει
πάμε κυρά της φώναξε
διαβήκανε οι χρόνοι
μα κλάψε ακόμα μια φορά
κι ευτυχισμένη μίλα
κι εγώ κρατώ στα χέρια μου
τα μαραμένα φύλλα
ΤΟ ΓΙΟΦΥΡΙ
Πόσες φορές σε διάβηκα
αντίκρυ να περάσω
και έτρεχα της παλιοζωής
το τρένο να μη χάσω
και η μάνα μου καμάρωνε
που με έβλεπε να τρέχω
και όλο ευχές μου έδινε
στη στράτα μου ν’ αντέχω
Πόσες φορές σε διάβηκα
λιθόστρωτο γιοφύρι
και με έλεγες πολλές φορές
ξένο και μουσαφίρη
μα εγώ ποτέ δεν κάκιωνα
σε έβλεπα για δικό μου
από παιδί τον ήξερες
γιοφύρι τον καημό μου
Πόσες φορές σε διάβηκα
το πέτρινο σου στρώμα
να φτάσω στο σπιτάκι μου
ψωμί να φάω το γιόμα
και να μου ψήσει η μάνα μου
καφέ να ξαποστάσω
γιοφύρι μου της γειτονιάς
δεν θέλω να σε χάσω
Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΘΩΜΑΣ
ΤΣΑΜΙΚΟ
Μπάρμπα Θωμά μπάρμπα Θωμά
λεβέντη μου και ασίκη
που για το δίκιο της ζωής
κρατούσες καμουτσίκι
ποτέ δεν ονειρεύτηκες
πλούτη για αποχτήσεις
και μια φτωχιά παντρεύτηκες
όμορφα για να ζήσεις
Ένα ποτήρι με κρασί
είχες για ν’ ανασαίνεις
και έλεγες σαν το Χριστό
πγιέτο και δεν πεθαίνεις
και όταν στο κέφι ερχόσουνα
με τη καλή καρδιά σου
στον κάθε φίλο έλεγες
το πίνω στην υγειά σου
Μπάρμπα Θωμά μπάρμπα Θωμά
σε χάνουμε ρε φίλε
μα γλέντα στον παράδεισο
κι ένα μαντάτο στείλε
κι αν βρήκες σαν κι εσένανε
κάμποσους μερακλήδες
μαζί να πίνετε κρασί
για όλες τις πατρίδες
ΛΕΜΟΝΙΑ
ΣΥΡΤΟ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙ
Στο πα και στο ξαναλέω
μη φοβάσαι λεμονιά
το χαλάζι το αντέχει
η δική μας γειτονιά
κι αν παγώσουν λίγα φύλλα
μη φοβάσαι και μη κλαις
σου έγραψα ένα τραγούδι
σαν πονάς να μου το λες
Λεμονιά με τα λεμόνια
πάψε να μετράς τα χιόνια
μη χρεοκοπείς τα νιάτα
σαν παιδί τρέξε στη στράτα
κάνε τη ζωή σου μέλι
με συρτό και τσιφτετέλι
λεμονιά με τα λεμόνια
πάψε να μετράς τα χρόνια
Στο πα και στο ξαναλέω
λεμονιά μου λεμονιά μου
είσαι πρώτη στα λουλούδια
πρώτη και στη γειτονιά μου
κι αν σου κόψουν λίγα άνθη
για του γάμου το στεφάνι
πάλι θα ξαναφουντώσεις
ο φλεβάρης μόλις πιάνει
Σπύρος Τσαλδάρης, ο Ντεμιώτης!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά δεν θα δημοσιεύονται!